Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Μορφή, σχήμα και σύνορα της Ελλάδας.- Γεωγραφικά διαμερίσματα και νομοί


«Ποια είναι η μορφή και το σχήμα της χώρας μας;»

1.1. Παρατήρησε το χάρτη και συμπλήρωσε την άσκηση 1.1.στο φύλλο εργασίας σου

Χερσόνησος: Ένα κομμάτι ξηράς που εισχωρεί στη θάλασσα (δηλ. όλες οι πλευρές του, εκτός από μια, βρέχονται από θάλασσα).
Ορεινός, -ή, ό: Η περιοχή που έχει πολλά βουνά.
Νησιωτικός, -ή, ό: Αυτός που διαθέτει πολλά μεγάλα και μικρά νησιά.



1.2. Κάνε κλικ  και παίξε. 



Προσπάθησε να βρεις τη θέση της Ελλάδας σε καθένα από τους χάρτες κάνοντας κλικ στο σημείο όπου πιστεύεις πως βρίσκεται η χώρα μας. Το παιχνίδι τελειώνει μόλις βρεις τη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη.

1.3. Παρατήρησε τον παγκόσμιο χάρτη και συμπλήρωσε την άσκηση 1.3.στο φύλλο εργασίας σου. 


1.4. Παρατήρωσε τώρα αυτόν το χάρτη και συμπλήρωσε στο φύλλο εργασίας την αντίστοιχη άσκηση








  
Δια μερίσματα και νομοί της Ελλάδας

Η χώρα μας, όπως θα δεις παρακάτω, είναι χωρισμένη σε 9 γεωγραφικά διαμερίσματα. 

Κάθε γεωγραφικό διαμέρισμα είναι χωρισμένο σε νομούς.
 Νομοί είναι, λοιπόν, οι μικρότερες περιοχές στις οποίες είναι χωρισμένα τα γεωγραφικά διαμερίσματα. 

Διαμερίσματα και νομοί της Ελλάδας

Μια γρήγορη παρουσίαση με τα γεωγραφικά διαμερίσματα και τους νομούς της Ελλάδας.

από Γιάννης Σαλονικίδης




1.5. Συμπλήρωσε το φύλλο εργασίας



1. Θράκη


Νομός Ξάνθης, η πόλη της Ξάνθης


Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Περιεχόμενα Γλώσσας Δ΄ τάξης

Κάνε κλικ και..............................


Γραμματική

1. Τα μέρη του λόγου (σύντομα)
2. Γραμματική
3. Τα ρήματα (Φωνές, χρόνοι, εγκλίσεις, Υ,Α,Κ, κλίση ρημάτων α'&β' συζυγίας, ορθογραφία ρημάτων)  
5. Τα ονόματα (ουσιαστικά & επίθετα)  
6. Ρήμα - ουσιαστικό - επίθετο (παρουσιάσεις)

Φυλλάδιο Γραμματικής σε word 


Ενότητα 1: Ένα ακόμα σκαλί 
Ο Σεπτέμβρης  - Επανάληψη
Αναμνήσεις του καλοκαιριού   – Υποκείμενο - Αντικείμενο
Ένα ακόμα σκαλί – Σύνθετες λέξεις με το δυς -δις
Ξημερώνει μια νέα μέρα...ώρα για σχολείο  – Εξακολουθητικοί χρόνοι: Ενεστώτας, Παρατατικός, εξακολουθητικός Μέλλοντας
Αστραδενή  – Τα επίθετα 

Ενότητα 2: Ρώτα το νερό τι τρέχει

Το νερό συστήνεται  – Το κατηγορούμενο
Το ποτάμι τρέχει να συναντήσει τη θάλασσα  – Η παρομοίωση, Ρήματα σε -ώ
Το νερό στη θρησκεία, στους μύθους και στις παραδόσεις – Σημεία στίξης : κόμμα, παρένθεση, παύλα
Ο νερουλάς – Αρσενικά ουσιαστικά σε –ας
Το νερό ταξιδεύει – Συντομογραφίες, ακρωνύμια 

Ενότητα 4: Εμένα με νοιάζει

Στάση δροσοσταλίδων –  Αρσενικά σε –ος , Γενική προσδιοριστική
Στάση βροχοσταλίδων –  Ορθογραφία ρημάτων – ρήματα που παράγονται από ουσιαστικά
Χρησιμοποίησέ το ξανά…επιχειρηματολογικό κείμενο προσωπικές αντωνυμίες και άρθρα
Σκουπίδια στη θάλασσα – Παραγωγή και Σύνθεση λέξεων

Ενότητα 5: Ασφαλώς κυκλοφορώ

Μάθημα Κυκλοφοριακής Αγωγής   – Ελλειπτικές προτάσεις
Στο δρόμο με το Σωτήρη – Οριστική, Υποτακτική και Προστακτική Ενεστώτα
Ένα αλλιώτικο πάρκο – Ουδέτερα ουσιαστικά σε – μα

Ενότητα 6: Ιστορίες παιδιών

 Το κορίτσι το τελικό ν
Το μεγάλο μυστικό – Αόριστος , Συνοπτικός Μέλλοντας ενεργητικής φωνής
Ο αδερφός της Ασπασίας – Ενεστώτας, Παρατατικός, Εξακολουθητικός  Μέλλοντας παθητικής φωνής
Ο εξάχρονος ήρωας της Ορλεάνης – Τα αριθμητικά επίθετα

Ενότητα 7: H ελιά 

Η ελιά – έκθλιψη, αφαίρεση, αποκοπή
Οι μύθοι και η ελιά – Αυτοπαθείς Αντωνυμίες , Ασύνδετο σχήμα, Θηλυκά σε –α
Η ελιά στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο – Κύρια, κοινά, περιεκτικά ουσιαστικά
Μαγειρεύω με ελαιόλαδο -  Οριστική, Υποτακτική και Προστακτική Αορίστου παθητικής φωνής

H ελιά  εργασίες

Ενότητα 9 : Η παράσταση αρχίζει

Μια περιπέτεια για το Ρωμαίο- Ο Παρακείμενος ενεργητικής και παθητικής φωνής
Ένας Αρλεκίνος από χαρτί – Χρονικά επιρρήματα
Η παράσταση αρχίζει , Όρνιθες – Ευθύς και πλάγιος λόγος
Πρώτη φορά στο θέατρο – Υπερσυντέλικος ενεργητικής και παθητικής φωνής
Ο Κεραμμυδοτρέχαλος – Ερωτηματικές αντωνυμίες 

Ενότητα 10 : Λέξεις φτερουγίζουν πέρα….

Παιχνίδια με τις λέξεις – Κυριολεξία και μεταφορά
Γλωσσική αυτοβιογραφία – Αόριστες αντωνυμίες, το αχώριστο μόριο α-
Χορεύοντας με ..ανήκουστους ήχους- Τροπικοί προσδιορισμοί , Προθέσεις
Γραφή, η μνήμη των ανθρώπων – χρονικές προτάσεις 

Ενότητα 11:Γελάσαμε με την ψυχή μας

Ο μπελάς και ο Ρουμποτύρης – Τα επίθετα
Ο Αργύρης και το πρόβλημα – Ουδέτερα σε –μα, αόριστος ενεργητικής και παθητικής φωνής
Φρουτοπία   – Τα επιφωνήματα - - Εργασία μαθητών
Τρύφωνας ο Φαφαγάλος – Ουδέτερα σε –ος – Τα ανώμαλα ρήματα στον Αόριστο

Ενότητα 13: ΄Ολοι διαφορετικοί, όλοι ίδιοι

Όλου του κόσμου τα παιδιά – Ομώνυμα
Το σχολείο του κόσμου – Οριστικές Αντωνυμίες
Τα δικαιώματα των παιδιών – Οι χρόνοι του ρήματος
Η 5η αρχή των δικαιωμάτων των παιδιών – Πού -που /πώς - πως 

Ενότητα 14: Το ανθρώπινο θαύμα

Ύμνος στον άνθρωπο – οικογένειες λέξεων (παραγωγή και σύνθεση)
Από το πρώτο τηλεφώνημα στο πρώτο ηλεκτρονικό μήνυμα – αναφορικές αντωνυμίες 
Μια παράξενη παραγγελία – συμπλεκτικοί κι αντιθετικοί σύνδεσμοι, παθητική μετοχή, -τε και –ται
Το διαδίκτυο – Συντελεσμένος μέλλοντας ενεργητικής και παθητικής φωνής

Ενότητα 16:Ταξίδια στην Ελλάδα

Το παραδεισένιο Πήλιο – Παρομοίωση –, Λειτουργία επίθετου
Η Ρόδος  - Παραθετικά επιθέτων ομαλά και ανώμαλα 
Ταξιδιωτικές εντυπώσεις – το επίθετο ο πολύς, η πολλή, το πολύ
Άνοιξα του αιγαίου τη θύρα – τα εθνικά ονόματα

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Χάρτης Ελλάδας


Αστραδενή




  Η Αστραδενή ήταν ένα κορίτσι που ζούσε στη Σύμη. Η οικογένειά της, για οικονομικούς λόγους,
  αναγκάστηκε να μετακομίσει στην  Αθήνα.
αυτό δεν άρεσε καθόλου στην Αστραδενή , που είχε συνηθίσει άλλον τρόπο ζωής.Τα πράγματα στην Αθήνα ήταν πολύ διαφορετικά από ότι στην Σύμη. Η ζωή  πολύ πιο ακριβή,ο πατέρας της δεν μπορούσε να βρει εύκολα δουλειά και η Αστραδενή είχε μεγάλο πρόβλημα προσαρμογής στο σχολείο, αφού οι συμμαθητές της, την αντιμετώπιζαν υποτιμητικά. Παρολ΄ αυτά, η ηρωίδα του βιβλίου δεν "υπέκυψε" στις δυσκολίες της νέας της ζωής, αλλά με πείσμα και αισιοδοξία συνέχισε να προσπαθεί για το καλύτερο.
Ποιός ξέρει; ΄Ισως κάποτε να επέστρεφε στον αγαπημένο της τόπο, τη Σύμη....


  Σήμερα είναι σπουδαία μέρα για μένα. Θα πάω στο καινούριο σχολείο,στο αθηναϊκό. Πρέπει να είναι καταπληκτικό. Δεν μπορεί, τόσα παιδιάνα μην πηγαίνουν σε ωραίο σχολείο. Τι... Αθήνα θα ήταν τότε!...
   Στη
Σύμη το σχολείο μας είναι πέτρινο, από πέτρα πελεκητή . Με κεραμιδένια στέγη. Έχει και αέτωμα,* τρίγωνο με σχέδιο στρογγυλό στη μέση. Στην πόρτα —την έξω— τη σιδερένια με τα σχέδια, έχει μια σκαλιστή πέτρα που γράφει «Αυγούστου 31, του 1876». Τόσο παλιό είναι. Αφού δεν έχει πια τα ψηφιδωτά του στις αυλές. Φαγώθηκαν απ' τα πόδια των παιδιών. Τόσα παιδιά... τόσα χρόνια... τι να σου κάνουν τα βοτσαλάκια... λιώσανε...
  Έχουμε φτιάξει, όμως, παρτέρια γύρω γύρω και φυτεύει κάθε τάξη το δικό της. Κι επειδή είναι πολύς ο κήπος και μεγάλα τα παρτέρια, τα χωρίζουμε και παίρνει κάθε ομάδα ένα κομματάκι. Το Μάιο θ' ανθίσουν.Εγώ όμως δε θα τα δω. Γιατί πια μένω στην Αθήνα. Άι στο καλό, τι μου'ρθε;... Σιγά μη βάλω και τα κλάματα... που δε θα δω τα μοσχομπίζελατου σχολειού ανθισμένα... Σιγά!... Να δεις που το σχολείο της Αθήνας θα έχει χιλιάδες λουλούδια. Τα πιο ωραία και τα πιο περίεργα που υπάρχουν.
  Η μάνα μου μου χτένισε τα μαλλιά. Χωρίστρα στη μέση και δυο όμοιες πλεξούδες. Με κοκαλάκι κόκκινο στην άκρη. Η ποδιά μου, πλυμένη,σιδερωμένη κι ο γιακάς στη θέση του. Η τσάντα μου, το κουλούρι μου...όλα έτοιμα. Η σάκα μου είναι κόκκινη, γαλανή και άσπρη. Άσπρη είναι μια τσέπη που έχει μπροστά. Μου την είχε αγοράσει η Μαρία, η φίλη μας που μένει στο δεύτερο πάτωμα.
   Ο πατέρας ψάχτηκε να βεβαιωθεί ότι έχει το χαρτί του σχολείου της Σύμης. Αργεί η Μαρία. Άντε κι έχω αγωνία...
  Η Μαρία χτύπησε τρεις φορές το κουδούνι. Η μάνα μου με σταύρωσε και με φίλησε.
   Βγήκαμε. Η Μαρία μάς περίμενε στην πόρτα. Είπε: «Ποπό! Μια
μαθήτρια!...» και βγήκαμε κι οι τρεις. Θα έρθει, λέει, κι αυτή μαζί μας,γιατί πρέπει να είναι μάρτυρας ότι πραγματικά μένουμε σ' αυτή τη διεύθυνση. Γιατί, λέει, πολλοί λένε ψεύτικα ότι μένουν σ' αυτή τη γειτονιά, για να πηγαίνουν σ' αυτό το σχολείο. Κι επειδή έχει πολλά
παιδιά, πρέπει να προσέχουν. Τους πας, λέει, μια απόδειξη του νερού ήτου ηλεκτρικού ή του τηλεφώνου, που δείχνουν ότι πραγματικά μένεις σ' αυτή τη διεύθυνση.
   Άκου πράγματα!... Δε σε πιστεύουν και πρέπει να τους δείχνεις χαρτιά...Κι εμείς, που δεν έχουμε χαρτιά, θα δείξουμε τη Μαρία, που έχει χαρτιά και την ξέρουν...
  Περίεργα πράγματα!...
  Μπλεγμένα!... Στη Σύμη πας στο σχολείο... έτσι!... Χωρίς τίποτα!... Τέλος πάντων. Εδώ είναι Αθήνα!


* αέτωμα: τριγωνικό τμήμα της στέγης ενός κτίσματος

Clark Esplin, Σύμη





Η Ευγενία Φακίνου είναι Ελληνίδα λογοτέχνης. Γεννήθηκε το 1945
στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μεγάλωσε στην Αθήνα, ενώ έχει καταγωγή από τη Σύμη. Το 1976 δημιούργησε το κουκλοθέατρο «Ντενεκεδούπολη».Έγινε  γνωστή το 1982, με το μυθιστόρημά της «Αστραδενή». 





  1.  Ποιο χαρτί ψάχνει να βρει ο πατέρας της Αστραδενής;
  2.  Για ποιους λόγους ένας μαθητής αλλάζει σχολείο; 
  3. Στο κείμενο υπαρχουν πολλά αποσιωπητικά. Θυμάσαι πότε τα χρησιμοποιούμε; 
  4.  Σε ποιες παραγράφους η Αστραδενή περιγράφει το σχολείο της;
Υπογράμισε τα επίθετα  στις παραγράφους αυτές.
Θυμάμαι τα επίθετα


















Η Αστραδενή πριν φύγει για το σχολείο 
χτένισε τα μαλλιά της, 
φόρεσε την ποδιά της και 
πήρε το κουλούρι και την τσάντα της.


Δραστηριότητες 
( Η ιδέα από sch.gr )

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΣΤΡΑΔΕΝΗΣ
  • 1.      Αφού μελετήσετε το κείμενο «Η Αστραδενή» σημειώστε στα κουτάκια τις πληροφορίες που περιγράφουν το σχολείο της Αστραδενής στη Σύμη .

Πού βρίσκεται;
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
Πώς είναι εξωτερικά;
Είναι παλιό ή καινούριο;
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
Ποιο είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της εμφάνισής του;
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
Με τι υλικά είναι κατασκευασμένο;
[τοίχοι, σκεπή, , σκάλες, αυλή κλπ.]
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
Πώς είναι ο εξωτερικός χώρος του σχολείου;
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………

  • 2. Τώρα ζωγραφίζω το σχολείο της Αστραδενής στη Σύμη .
  • 3.    Περιγράφω το δικό μου σχολείο (σε 3 τουλάχιστον παραγράφους)
Ίσως σας βοηθήσουν οι παρακάτω ερωτήσεις:
1η παράγραφος:
Πώς ονομάζεται; Πού βρίσκεται; Πότε χτίστηκε;
2η παράγραφος: Πώς είναι από έξω και πώς από μέσα; (υλικά κατασκευής, αν είναι παλιό ή καινούριο, κάτι χαρακτηριστικό που ίσως έχει, πόσοι και ποιοι είναι οι εσωτερικοί και εξωτερικοί του χώροι)
3η παράγραφος: Τι νιώθετε για το σχολείο σας, για τους συμμαθητές και τους δασκάλους σας;



ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
·                Όταν περιγράφω χρησιμοποιώ  χρόνο ενεστώτα για να κάνω πιο ζωντανή την περιγραφή.
·                Συνοδεύω τα  τα ουσιαστικά με ταιριαστά επίθετα.
π.χ. Αντί : «έχει μεγάλες τάξεις», μπορείτε να γράψετε: «έχει ευρύχωρες τάξεις».
·                Προσπαθώ να είμαι ακριβής στην περιγραφή μου ..
π.χ. Αντί: «τα παιδιά παίζουν μπάλα στην αυλή» είναι προτιμότερο να γράψετε: «Τα παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο και μήλα  στην αυλή του σχολείου»
·                Είναι σημαντικό να χρησιμοποιώ τα κατάλληλα ρήματα.
π.χ. Αντί: «οι δάσκαλοι κάνουν μάθημα…», μπορείς να γράψεις: «οι δάσκαλοι διδάσκουν …»
·                Προσπαθώ να κάνω ωραία γράμματα.
·                Ξαναδιαβάζω  ΠΑΝΤΑ το κείμενο που έγραψα με προσοχή.

  • 4.     Περιγράφω το ιδανικό σχολείο ( σε  4 τουλάχιστον παραγράφους)

1.                Γενική εξωτερική περιγραφή ( σχήμα, όροφοι, υλικά κατασκευής, αυλές, γήπεδα, κήπος κλπ.) Πχ. Ονειρεύομαι ότι πηγαίνω σε ένα σχολείο…. ή Το σχολείο των ονείρων μου θα ……
2.     Πώς θα ήθελα να είναι οι αίθουσες, τι να έχουν μέσα.   
3.    Ποια μαθήματα θα ήθελα να γίνονται και με ποιο τρόπο
4.     Επίλογος

  • 5. Ομαδική εργασία
Κάθε ομάδα βρίσκει φωτογραφίες με σχολεία που υπάρχουν ή/ και ζωγραφίζει ( μπορώ να κάνω και κολάζ)  το σχολείο των ονείρων της  και φτιάχνει το δικό της χαρτόνι

Κι όμως υπάρχουν και τέτοια σχολεία! 

 Σχολικό κτίριο στο Άμστερναμ της Ολλανδίας

Το ελληνικό σχολείο στο Λονδίνο

Το ελληνικό σχολείο στο Λονδίνο


Κολλέγιο στη Δανία
Πράσινες στέγες, φυτεμένα δώματα, φωτοβολταϊκά συστήματα, αυτόματο σύστημα ελέγχου παροχής ρεύματος, δεξαμενές για τα όμβρια που θα ποτίζουν τον πράσινο κήπο, αίθουσες ευάερες και ευήλιες με διπλά τζάμια και οικολογικά υλικά. Τις προδιαγραφές αυτές θα φέρουν μεταξύ άλλων τα  σχολεία του μέλλοντος
 



Ένα ακόμα πόσπασμα από την Αστραδενή 

Ευγενία Φακίνου

Αστραδενή στο νέο σχολείο της]

Η Αστραδενή ζει με την οικογένειά της στη Σύμη. Όμως η ζωή στο νησί είναι δύσκολη και ο πατέρας της αναγκάζεται να πουλήσει το καΐκι του και να μετακομίσει όλη η οικογένεια στην Αθήνα. Η Αστραδενή νοσταλγεί τη ζωή στο νησί το σπίτι της, το σχολείο της, τους γείτονές της, τους φίλους της και τα χαρούμενα παιχνίδια μαζί τους. Νιώθει αποξενωμένη στο νέο της περιβάλλον, ιδιαίτερα όταν στο καινούργιο σχολείο τής συμπεριφέ-ρονται με περιφρόνηση. Τα αποσπάσματα που θα διαβάσετε στη συνέχεια έχουν να κάνουν με το σχολείο και το περιβάλλον του.

  Ωραία! Λοιπόν, αυτή είναι η τάξη μου! Η Ε3!… Πρέπει να βάλω κάποιο σημάδι για να τη βρίσκω. Καλά θα δω…, γιατί ο κύριος ανοίγει μια πόρτα… Με σπρώχνει απαλά μέσα…
Πρώτα είδα την κυρία μας. Τη δασκάλα μας. Δεν ξέρω αν είναι νέα ή μεγάλη. Έχει μαζεμένα τα μαλλιά της σφιχτό κότσο και φοράει γυαλιά. «Τι συμβαίνει, κύριε Γιώργο;».
«Μια καινούργια μαθήτρια, δεσποινίς».
(Ώστε είναι δεσποινίς κι όχι κυρία. Δεν έχει παντρευτεί κι είναι μεγαλούτσικη).
«Στη δική μου τάξη βρήκανε να τη βάλουνε… Έχουμε κιόλας 62 παιδιά. Τέλος πάντων. Ευχαριστώ, κύριε Γιώργο».
Στεκόμουνα κάπου κοντά στην έδρα. Κοίταξα την τάξη. Μεγάλη ήτανε κι όμως νόμιζες ότι θα έσκαγε σε λίγο από τα πολλά παιδιά. Είχε τέσσερις σειρές θρανία. Στα πιο πολλά θρανία καθόντουσαν τρία τρία παιδιά. Και είχε και δυο θρανία στο πλάι της έδρας.
«Βρες μια θέση και κάτσε», μου ’πε η κυρία.
Εκεί στη δεύτερη σειρά στο τρίτο θρανίο κάθονται δυο κορίτσια. Συμπαθητικά μου φαίνονται. Προχωρώ προς τα κει. Όταν φτάνω όμως… έχουν κάτσει στις δυο άκρες του θρανίου και κάνουν ότι δε με βλέπουν. Τι να κάνω τώρα; Να τους πω «πήγαινε πιο μέσα…», δεν μπορώ. Κοιτάζω γύρω. Όλοι κάνουν ότι κοιτάνε τα τετράδιά τους. Ξέρω όμως ότι εμένα κοιτάνε. Τι θα κάνω… 
Αναστενάζω. Έχει και παρακάτω θρανίο με άδεια θέση. Πάω για κει.
Κάθονται ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Όταν φτάνω έχουν πιάσει κι αυτοί τις άκριες… Κοιτάω γύρω. Τι να κά-νω;… Ακούω και κάτι γέλια… Επί-τηδες το κάνουνε… Δε με θέλουνε να καθίσω δίπλα τους. Γιατί;… Πρέ-πει να ’χω γίνει κόκκινη σαν παντζά-ρι. Γυρνάω το κεφάλι μου και τους κοιτάω. Ν’ άνοιγε η γη να με κατα-πιεί… Στέκομαι εκεί στη μέση. Στο λαιμό μου κάτι ανεβοκατεβαίνει…
«Ακόμα να καθίσεις;», ρωτάει απ’ την έδρα της η κυρία.
Τι να της πω... Ότι αυτοί με κοροϊδεύουν;…
«Έλα να κάτσεις στα πλαϊνά θρανία», μου λέει.
Πήγα. Είχε δυο θρανία στα πλά-ια, κάτω απ’ το παράθυρο. Στο ε-μπρός θρανίο κάθονται δυο κορίτσια κι ένα αγόρι. Στο πίσω ένα αγόρι.
«Κάτσε με το Γιώργο, που είναι
τιμωρία. Εσείς οι άλλοι τελειώστε με την ορθογραφία σας».
Τα παιδιά, φαίνεται, τελείωσαν την ορθογραφία, γιατί σηκώθηκαν κάτι κορίτσια, μάζεψαν τα τετράδια και τα ’δωσαν στη δασκάλα.
«Λοιπόν», είπε αυτή και άνοιξε ένα πράσινο τετράδιο, «για σήκω εσύ, η καινούργια, και πες μου τ’ όνομά σου».
Στάθηκα όρθια δίπλα στο θρανίο μου κι είπα: «Αστραδενή Χατζηπέτρου».
Η κυρία δε με κοίταζε, ετοιμαζότανε να γράψει τ’ όνομά μου στο τετράδιο – ο κατάλογος θα ήταν – αλλά τα παιδιά άρχισαν τα γέλια… Γιατί άραγε;… Και τότε εκείνη σήκωσε το κεφάλι, χτύπησε ένα χάρακα στο τραπέζι και είπε:
       «Ησυχία εσείς! Πώς το είπες αυτό το όνομα;».
    «Αστραδενή Χατζηπέτρου».
«Όχι το Χατζηπέτρου… το Αστραδενή… Χριστιανικό είναι;…».
«Ναι», έκανα με το κεφάλι. Έτρεμα. Δεν της άρεσε τ’ όνομά μου, φαίνεται…
Δηλαδή, ΕΤΣΙ σε βάφτισε ο παπάς;», ξαναρώτησε.
«Αστερόπη, με βάφτισε, αλλά με φωνάζουν Αστραδενή».
«Και το… Αστραδενή είναι χριστιανικό;».
«Μάλιστα. Η κυρία μας – η δασκάλα μου – θέλω να πω η παλιά μου η δασκάλα, μου είπε ότι είναι πολύ αρχαίο όνομα. Είναι ένα αστέρι από τα εφτά της Πούλιας…».
(Τι μου ’ρθε και τα ’λεγα όλα αυτά… Θάλασσα τα ’κανα… Ορίστε! Τα παιδιά γελάνε… Τι γελάνε, δηλαδή… αυτά σπαρταράνε, χτυ-πιούνται πάνω στα θρανία τους…).
Η δασκάλα χτυπάει το χάρακα στο τραπέζι και φωνάζει: «Ησυχία!».
«Εγώ, δεν ξέρω τέτοιο όνομα. Πότε γιορτάζεις, τέλος πάντων, για να καταλάβω».
«Οι Αστερόπες δε γιορτάζουν. Μόνο γενέθλια έχουν».
Άλλα γέλια από κάτω. Μα γιατί γελάνε ΕΤΣΙ όλοι αυτοί;… Πρέπει να τα μπαλώσω, αλλιώς αυτή η δασκάλα θα με γράψει στα μαύρα κατάστιχα*…
«Μερικές Αστερόπες, κυρία, λέω, γιορτάζουν της Αγίας Ουρανίας. Εγώ όμως δεν κάνω γιορτή...».
«Λοιπόν, για να τελειώνουμε», είπε η κυρία κι έγραφε… «ΟΥ-ΡΑ-ΝΙ-Α  ΧΑ-ΤΖΗ-ΠΕ- ΤΡΟΥ».

θα με γράψει στα μαύρα κατάστιχα: θα με βάλει στο μάτι

  «Αστερόπη, κυρία!», φώναξα. «Αυτό είναι τ’ όνομά μου».
 «Πρόσεξε, γιατί δε θα τα πάμε καλά εμείς οι δύο!
ΟΥΡΑΝΙΑ θα σε φωνάζω. Αυτό είναι όνομα της Εκκλησίας μας».
Μια μέρα, κάτι κορίτσια μου τραγουδούσανε ένα πειραχτικό τραγούδι: «Αστερία, Αστερία, είσαι μια μικρή κυρία». Τις πλάκωσα στο ξύλο. Με νευριάζανε… Καθόμουν στη γωνιά μου κι έτρωγα το κου-λούρι μου κι αυτές εκεί:     «Αστερία κι Αστερία…». Στην αρχή έκανα ότι δεν καταλάβαινα, μετά… άνθρωπος είμαι κι εγώ… τις βούτηξα απ’ τα μαλλιά – τις δύο – και τις έφερα κάτω. Είμαι πολύ καλή σ’ αυτό το κόλπο.
Μου το ’χει μάθει ο ξάδελφός μου ο Ντίνος.
Οι μαρτυριάρες πήγανε στη δασκάλα. Με φώναξε η δεσποινίς. Της τα ’πα κι εγώ. Δε θα μίλαγα, αν δε γινόταν η φασαρία, αλλά τώρα που έγινε… Θα έκανα υπομονή, πόσος καιρός μας μένει… Ένας μήνας!… Του χρόνου μπορεί και να ’χω άλλη δασκάλα… Αλλά τώρα… Δεν την κράτησα τη γλώσσα μου και τα ’πα. Καλά λέει η μάνα μου ότι είμαι «γλωσσού».
«Με λέγανε Αστερία», είπα στη δεσποινίδα, «κι εγώ θύμωσα. Ούτε Αστερία ούτε Ουρανία με λένε. Τ’ όνομά μου είναι Αστραδενή! Κι ο παπα-Λεμόνης, που είναι Χριστιανός με Χ κεφαλαίο, τη βαφτιστικιά του Αστραδενή τη φω-νάζει. Κι εμένα Αστραδενή με λένε.
Κι όποιος με ξαναπεί μ’ άλλο όνομα δε θ’ ακούσω!…».
Αυτό, βέβαια, για την αφεντιά της το είπα. Ουρανία με ανέβαζε, Ουρανία με κατέβαζε.

Θύμωσε. Με είπε αυθάδη, αναιδή και τέτοια. Με πήγε στον κύριο διευθυντή. Εκεί έγινε άλλη φασαρία. Ο διευθυντής με ρώτησε πώς με βάφτισε ο παπάς. Του ’πα. Άνοιξε και το χαρτί που ’χα φέρει απ’ τη Σύμη και που μ’ έγραφε Αστερόπη. Είπε στη δεσποινίδα να με φωνάζει Αστερόπη.
Όχι ότι με πείραζε… Καλό και περίκαλο το Αστερόπη… Αλλά σκέφτομαι… «Αστραδενή, ή που καταφέρνεις να σε φωνάζουν Αστραδενή ή που δεν αξίζεις τίποτα…».
Είπα, λοιπόν , στο διευθυντή ότι και τους Γιάννηδες τους βαφτίζει ο παπάς Ιωάννηδες, ποιος όμως τους λέει έτσι… Όλοι Γιάννηδες τους φωνάζουν… Γέλασε ο διευθυντής κι είπε: «Εντάξει, μη χάνουμε την ώρα μας για ένα όνομα. Αστραδενή, λοιπόν!…».
Η δεσποινίς, αν την έπιανες από τη μύτη, θα ’σκαγε. Εγώ δεν τολμούσα να την κοιτάξω.
Τις πρώτες φορές που με φώναξε «Ουρανία», σκέφτηκα ότι θα με είχε συνηθίσει έτσι και δεν απάντησα. Έκανα σαν να μίλαγε σε κάποιον άλλον. Μια, δυο, άρχισε να με φωνάζει Αστραδενή. Πολύ μου άρεσε. Να, σαν να ’τρεχε δροσερό νεράκι μέσα μου. Έτσι μου φαινόταν.